Strefa relaksu (45)
To aktywność plastyczna, która pozwoli dziecku wyrazić swoje obawy w postaci obrazów. To także sposób na wyszukiwanie rzeczy pozytywnych, które pomagają odwrócić uwagę.
Jak to zrobić?
Zbierz kilka kolorowych gazet, katalogów z kwiatami itp. Na dużym arkuszu papieru narysuj dwie głowy zwrócone nosami do siebie. Zaproponuj dziecku wykonanie kolażu – niech z gazet wycina te elementy (oczywiście może je także rysować), które utworzą głowę pełną radości i głowę pełną zmartwień.
Zabawa w detektywa
Każdy lęk ma swoje podstawy, choć czasem do nich ciężko dotrzeć lub są dość trudne do zrozumienia. Ta gra zachęca dziecko do znalezienia logicznego wyjaśnienia, skąd się te emocje wzięły, co leży u ich korzeni.
Jak to zrobić?
Poproś dziecko, aby powiedziało, co je martwi – identyfikacja lęku to początek jego rozbrajania. Potem niech szuka – niczym detektyw – skąd się ta obawa wzięła. Co sprawia, że dziecko myśli w ten sposób: wydarzenie w domu, coś obejrzanego w telewizji? Kiedy uda się myśl „złapać”, można jej rzucić wyzwanie: co by było, gdyby tak się stało? Lub: jakie są szanse, że tak się stanie?
Lęk mówi…
Pomóż dziecku stworzyć „arkusz lęku”.
Jak to zrobić?
Podziel kartkę na 2 części. Na jednej części dziecko zapisuje „lęk mówi…” (i tu notuje swoje lęki i obawy), a po drugiej stronie „ale ja wiem, że…” i tu podaje racjonalne wyjaśnienie, swój sposób na ten lęk lub plan, gdzie szukać pomocy.
Obserwując swoje dziecko i rozmawiając z nim, możemy zauważyć co działa na nie uspokajająco, także w tych pełnych niepokoju chwilach. Szukaj takich rzeczy, mogą to być wszelkie piłeczki antystresowe, uspokajające butelki, masy plastyczne, układanki, łamigłówki z drewna lub metalu, książki o emocjach, itp.
Jak to zrobić?
Zgromadź wszystkie przedmioty, które uspokajają dziecko w jednym miejscu, na przykład w pudełku. Za każdym razem, gdy zaczyna się czegoś obawiać, dziecko może podejść do pudełka i uspokoić myśli bawiąc się umieszczonymi tam przedmiotami.
Malowane kamienie
W czasie wycieczek czy spacerów łatwo znaleźć ładne kamienie o ciekawych kształtach. Malowanie ich różnymi technikami wymaga spokoju i skupienia. Pozwala odsunąć od siebie pełne niepokoju myśli.
Jak to zrobić?
Kamienie umyj, aby były czyste. Ułóż je na tacy wraz z akcesoriami do malowania, aby dziecko mogło w każdej chwili zająć się nimi. Kamienie można malować różnymi technikami: akrylem, pisakami, ale też zwykłymi plakatówkami (wówczas po wyschnięciu trzeba zabezpieczyć powierzchnię warstwą lakieru lub kleju, który wysycha tworząc przezroczystą warstwę).
Czasami samo uświadomienie sobie tego, co niepokoi, czego się obawiamy, wystarcza, aby stało się to mniej „straszne”. Dlatego ćwiczyć trzeba nazywanie lęków.
Jak to zrobić?
Przygotuj puszkę lub zwykły słoik z pokrywką oraz stos karteczek i coś do pisania. Gdy widzisz, że dziecko zaczyna się czymś martwić, poproś o zapisanie tego na kartce, złożenie jej i wrzucenie do puszki. Inną formą tego ćwiczenia jest notowanie w dzienniku.
Uspokajająca butelka
Powolne przelewanie się cieczy w butelce może działać kojąco, warto więc przygotować kilka takich butelek, w różnych kolorach i z ciekawymi dodatkami.
Jak to zrobić?
Do niezbyt dużej butelki o prostych i przezroczystych ściankach wlewamy dwie (lub więcej) cieczy o różnych gęstościach, na przykład barwioną wodę i oliwkę. Można też wlać wodę z gliceryną, wodę z dodatkiem kleju czy żelu do włosów (aby ciecz miała większą gęstość), do tego dosyp brokat lub drobniutkie cekiny. Nakrętkę zabezpiecz klejem na gorąco, aby zamknięcie było szczelne i trwałe. Kiedy butelkę się obróci, brokat powoli, błyszcząc i wirując, opada na dno. Obserwowanie tego jest bardzo hipnotyzujące. Poeksperymentujcie z różnymi dodatkami, aby stworzyć własną kolekcję piękny i uspokajających butelek.
Robimy bańki mydlane
Prawidłowy oddech to podstawowe ćwiczenie, które zaleca się wykonywać osobom mającym ataki lęku. Oddech musi być równomierny, spokojny, nie może być za szybki (to grozi hiperwentylacją). Głęboki oddech pozwala zapanować nad emocjami, spowolnić gwałtowne reakcje, zmusza też do skupienia się na czym innym.
Uczenie dziecka, jak spokojnie oddychać, gdy przeżywa akurat mnóstwo emocji, nie jest dobrym pomysłem. Lepiej oddech ćwiczyć w sytuacji zabawy, a do tego najlepiej nadaje się robienie baniek.
Jak to zrobić?
Przygotuj dużą, plastikową tacę, połóż na niej kubek z wodą i dodatkiem mydła, płynu do kąpieli lub płynu do mycia naczyń (sprawdźcie, co się najlepiej do tego nadaje) i daj dziecku rureczkę naciętą na końcu. Pokaż dziecku, jak z jej pomocą robić bańki mydlane. Starajcie się robić bańki jak największe, na jednym, długim oddechu. Możecie też dmuchać do kubka z pianą, ale to także na jak najdłuższym oddechu. Miłej zabawy.
ciąg dalszy nastąpi ...
Jeśli lepiej się poczujesz, możesz zniszczyć kartkę lub zachować wszystkie zapiski w formie pamiętnika, w którym będziesz opisywać nie tylko smutki, obawy i zmartwienia, ale także radości i swoje marzenia. Pamiętaj, że z upływem czasu pamiętnik może stać się Twoim najlepszym przyjacielem i sposobem na ucieczkę od rzeczywistości.
Uwzględnij w swoim życiu moc zabawy. Zabawa to także sposób na relaks, zwłaszcza dla dorosłych. Pobaw się, zrób coś co dawno już chciałeś zrobić, na przykład ułóż puzzle, zagraj w karty, rozwiąż krzyżówkę.
Odpręż mózg pomimo chaosu panującego wokół. Utwórz w myślach obraz pustego pokoju, Twojego prywatnego pałacu, w którym panuje spokój i harmonia, a Ty możesz zamknąć drzwi i przez chwilę rozkoszować się samotnością. Wszystkie hałasy i zmartwienia pozostają na zewnątrz, tylko Ty mogłaś się schronić w tym cichym i spokojnym miejscu, gdzie możesz usiąść na chwilę i wszystko spokojnie przemyśleć. W tym miejscu wszystkie stresy i napięcia nagle się rozpływają w powietrzu!
Zdrowa i wartościowa drzemka. Organizm człowieka najpełniej odpoczywa podczas snu. Stąd też jeśli chcesz zrobić sobie przerwę między zajęciami lub szybko postawić się na nogi, trafionym pomysłem na efektywny relaks w domu może być również krótka i produktywna drzemka.
Broń swojej osobistej przestrzeni, prywatności i wolności – nie pozwól na to, by lęki i niepewność zdominowały Twoje życie. Naprawdę warto!
Miłego dnia.
Oto one:
Znajdź swoją prywatną przestrzeń. Każdy z nas ma jakieś specjalne „bezpieczne” miejsce, w którym czuje się odprężony, spokojny i może być w 100% sobą. Nie musi to być miejsce fizyczne, czasem wystarczy zamknąć oczy, posłuchać ulubionej muzyki czy pobyć w ciszy.
Aktywność fizyczna, może pomóc wyzwolić stłumioną energię, uwalniając od konsekwencji stresu. 30 minut ćwiczeń może sprawić, że nasz organizm zacznie inaczej pracować. Jak zorganizować sobie sportową aktywność w domu? Wbrew pozorom – nie potrzeba wiele. Niewielka mata do ćwiczeń, odpowiedni strój i co najważniejsze – pozytywne nastawienie. Możesz wykonać proste ćwiczenie: stań wyprostowana/-y, przy wdechu podnieś ręce wysoko do góry nad głową, przy wydechu ugnij kolana, opuszczając ręce w kierunku podłogi, przy następnym wdechu wyprostuj się, znowu podnosząc ręce do góry.
Spożywanie 1,5 litra wody dziennie zapewnia odpowiednie dbanie o organizm od wewnątrz. Warto rozpocząć dzień od szklanki wody (możemy dodać do niej sok z cytryny i miód) oraz wypić ją przed snem.
Dowiedz się, co działa na Ciebie. Są osoby, które najlepiej relaksują się, szybko biegając, inni, czytając książkę i jedząc ciasteczko. Metodą prób poszukaj najlepszej dla siebie strategii na szybkie odprężenie.
Skoncentruj się na kimś innym, czasami najszybszym sposobem na relaks jest skupienie się na kimś innym niż sobie. Możesz zadzwonić do przyjaciółki, kolegi i z uwagą jej wysłuchać. Twoja perspektywa od razu się zmieni.
Najskuteczniejsze strategie które mogą realnie pomóc w nauce:
- Ćwiczenia w przywoływaniu/testowanie – samodzielne testowanie lub wykonywanie próbnych testów z materiału, którego się uczę.
- Ćwiczenia rozłożone w czasie.
- Ćwiczenia zróżnicowane – mieszanie różnych zagadnień i zadań lub w planie nauki uwzględnianie kilku dziedzin naprzemiennie np. przedmioty humanistyczne i matematyczne.
- Uzasadnianie – generowanie wyjaśnień do stawianych tez.
- Wiązanie treści – wyjaśnianie, jak nowe wiadomości są związane z tym, co już wiem, lub wyjaśnianie kolejnych kroków koniecznych do rozwiązania danego problemu.
- Wielokrotne czytanie – czytanie danego tekstu wielokrotnie.
- Ćwiczenia skomasowane – wykonywanie licznych ćwiczeń dotyczących tego samego zagadnienia.
- Podkreślanie – zaznaczanie potencjalnie najważniejszych części tekstu.
- Podsumowywanie – pisanie krótkich lub długich podsumowań tego, co się przeczytało.
- Zapamiętywane słów kluczy – wyodrębnianie słów kluczowych oraz stosowanie mnemotechnik i wyobraźni do wiązania materiału werbalnego.
- Wyobrażanie sobie – tworzenie wyobrażeń (obrazów umysłowych) dotyczących czytanych lub słuchanych treści.
Miłego dnia.
Głównym celem technik relaksacyjnych jest wprowadzenie w stan odprężenia i dobrego samopoczucia fizycznego oraz psychicznego. Relaks jest jednym ze sposobów na łagodzenie napięcia emocjonalnego i stresu – zjawisk obecnych w życiu codziennym (szczególnie teraz), także u dzieci i młodzieży. Trening relaksacyjny wzmacnia koncentrację uwagi, rozwija wyobraźnię, redukuje lęki i agresję, poprawia relacje w grupie.
Pamiętajmy o stworzeniu odpowiednich warunków: zapewnieniu ciszy, wygodnym miejscu do leżenia lub siedzenia (materace, karimaty, dywan) i wcześniejszym przewietrzeniu pomieszczenia. Niezbędna będzie spokojna i odpowiednio dobrana muzyka.
PSZCZOŁA SŁODUSZKA
Po zakończeniu zdalnego nauczania przeczytajcie bajkę o pszczole Słoduszce. Starsze dzieci mogą czytać ją młodszym. Postarajcie się przeżyć to, co ona.
„Było lato, słońce mocno grzało. Pachniały kwiaty. Słoduszka od rana zbierała z kwiatów słodki nektar. Musiała bardzo szybko poruszać skrzydełkami. Poczuła zmęczenie. Ile to jeszcze kwiatów muszę odwiedzić? Zaczęła liczyć: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10. Słoduszce zaczął się plątać język, położyła się wygodnie na dużym liściu, rozluźniła zmęczone nóżki i łapki, zamknęła oczy. Jej brzuszek zaczął spokojnie oddychać. Jak mi dobrze. Moja prawa łapka staje się coraz cięższa, nie chce mi się jej podnieść. Moja lewa łapka staje się leniwa, nie chce mi się jej podnieść. Tylko mój brzuch równiutko, spokojnie oddycha. Prawa noga z przyczepionym woreczkiem miodu staje się ciężka, coraz cięższa i cięższa. Lewa noga, też z woreczkiem miodu staje się ciężka. Nie chce mi się jej podnieść. Głowa jest tak wygodnie ułożona. Jestem spokojna, słyszę spokojną muzykę. Czuję jak słońce ogrzewa moje nogi i łapki. Jest mi coraz cieplej. Jestem spokojna. Czuję się bezpiecznie. Ogarnia mnie senność. Zasypiam, zasypiam, zasypiam”.
1. Okazuję wszystkim życzliwość i szacunek.
2. Używam zwrotów grzecznościowych: dzień dobry, do widzenia, przepraszam, dziękuję itp.
3. Mówię językiem wolnym od wulgaryzmów.
4. Jestem prawdomówny, kłamstwo i tak obróci się przeciwko mnie.
5. Nie przerywam, kiedy ktoś mówi.
6. Pamiętam, że wszyscy mają jednakowe prawa i respektuję je.
7. Jestem koleżeński, pomagam innym.
8. Dbam o bezpieczeństwo w każdej sytuacji.
9. Reaguję na dostrzeżone przejawy zła.
10. Panuję nad swoimi emocjami w kontaktach z innymi ludźmi.
11. Nie śmieję się z innych, ja też miewam trudne chwile.
12. Jestem punktualny, nie spóźniam się.
13. Dotrzymuję zawsze słowa i ustalonych terminów.
14. Szanuję własność i pracę drugiego człowieka.
15. Dbam o higienę osobistą i porządek wokół siebie.
16. Ubieram się stosownie do sytuacji, mój strój świadczy o mnie.
17. Przestrzegam ustalonych zasad, bo jestem dobrym uczniem.!
MIŁEGO DNIA!